رئیس ستاد امر به معروف: وظیفه حاکمیت اسلامی جلوگیری از تجاهر به روزه‌خواری است

رئیس ستاد امر به معروف و نهی کشور تجاهر به روزه‌خواری را از منکراتی دانست که حاکمیت اسلامی وظیفه دارد از بروز و ظهور آن در جامعه جلوگیری کند.

به گزارش جماران، کاظم صدیقی در نشست تخصصی که با هدف اتخاذ تدابیر لازم برای مقابله با هنجارشکنی در ایام تعطیلات نوروز و ماه مبارک رمضان و با حضور نمایندگانی از قوه قضاییه، نیروی‌انتظامی، وزارت صمت، اتاق اصناف و سازمان تبلیغات اسلامی برگزار شد، با اشاره به روایات، برای مقابله با منکرات سه مرحله انزجار قلبی، تذکر لسانی و ایستادگی و مقابله با آن را قائل شد.

وی با بیان این‌که انزجار قلبی و تذکر لسانی نسبت به منکرات بر همگان واجب و تکلیف شرعی است، تصریح کرد: هر فرد مؤمنی قلباً از وقوع گناه ناراحت می شود، چون غیرت دینی دارد و معصیت را تعرض به حریم الهی می داند که به آن انزجار قلبی از گناه و منکر گفته می شود؛ در مرحله دوم هر مؤمنی باید شجاعت آن را داشته باشد تا به افرادی که به حریم الهی تعرض کرده و هنجارشکنی می کنند، تذکر بدهد که از آن به تذکر لسانی یاد می شود.

رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور، مهم ترین بخش مقابله با منکرات را برخورد قاطع با هنجارشکنان حریم الهی دانست و تأکید کرد: این مرحله شامل همه افراد نمی شود بلکه مختص حاکمیت اسلامی است و حاکمیت اسلامی، قوای سه گانه و مجموعه هایی مانند نیروی انتظامی را موظف کرده ضمن برخورد قاطع با هنجارشکنان، از آمران به معروف و ناهیان از منکر نیز حمایت همه جانبه داشته باشند.

صدیقی، تجاهر به روزه‌خواری را جزو منکراتی دانست که حاکمیت اسلامی وظیفه دارد از ایجاد چنین منکر و ناهنجاری در جامعه جلوگیری کند و تصریح کرد: تجاهر به روزه خواری این است که فرد در ملأعام و انظار عمومی روزه خواری کند و شرعاً و قانوناً صحیح نیست.

وی همچنین میان روزه خواری و تجاهر به روزه خواری تفاوت قائل شد و بیان داشت: افرادی که عذرشرعی دارند می توانند افطار کنند ولی نباید این کارشان در ملأعام باشد.

رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر در ادامه، کشف حجاب را جرم و از مصادیق تجاهر به گناه دانست و گفت: بر همه مردم واجب است نسبت به کشف حجاب هم انزجار قلبی داشته باشند و هم تذکر لسانی بدهند و حاکمیت اسلامی نیز برابر با قانون با این افراد برخورد کند.

رئیس ستاد امر به معروف و نهی از منکر کشور در پایان عمل به قانون را فرهنگ و قانون شکنی را بی فرهنگی دانست.